เรื่องมหาโควินทจริยา

มหาโควินทจริยาที่ ๕


ว่าด้วยจริยาวัตรของโควินทพราหมณ์

             [๕]  อีกเรื่องหนึ่ง ในกาลเมื่อเราเป็นพราหมณ์นามว่ามหาโควินท์เป็น
                          ปุโรหิตของพระราชา ๗ พระองค์ อันนรชนและเทวดาบูชา ใน
                          กาลนั้น เครื่องบรรณาการอันใดในราชอาณาจักรทั้ง ๗ ได้มีแล้วแก่
                          เรา เราได้ให้มหาทานร้อยล้านแสนโกฏิเปรียบด้วยสาครด้วย
                          บรรณาการนั้น เราจะเกลียดทรัพย์และข้าวเปลือกก็หามิได้ และ
                          เราจะไม่มีการสั่งสมก็หามิได้ แต่พระสัพพัญญุตญาณเป็นที่รักของ
                          เรา ฉะนั้น เราจึงให้ทานอย่างประเสริฐ ฉะนี้แล.



จบมหาโควินทจริยาที่ ๕